woensdag 15 oktober 2008

De rapportage 1

De eerder genoemde rapportage De sociaalkulturele kenmerken van de woonkern Stompwijk in de gemeente Leidschendam van H.M. Zaalberg uit 1972 is al weer terug naar de bibliotheek van de Erasmus Universiteit in Rotterdam. Het rapport is een typisch product uit die 'hektiese' jaren rond de overgang van de jaren zestig naar de jaren zeventig van de vorige eeuw. Het taalgebruik is inmiddels wat achterhaald en de spelling ook.

Toch is het niet alleen dat taalgebruik of die spelling waarover ik mij zo nu en dan verwonderde. Het is vooral datgene wat wij allemaal eigenlijk allemaal wel weten en dat al sinds 1972 alleen met de mond werd beleden: samenwerking tussen gemeente en bewoners om gezamenlijk tot bepaalde beleidsbeslissingen te komen. Toegegeven daar is de laatste paar jaren wel wat verbetering waar te nemen -u weet wel, de Stompwijkse methode- maar er is sinds die vroege jaren zeventig toch heel wat water door de Vliet gestroomd voordat het zover was.

Uit de rapportage komt een beeld naar voren van Stompwijk en de Stompwijkers. De allochtone Stompwijker en de autochtone Stompwijker om precies te zijn. Kort samengevat en misschien ook kort door de bocht, de allochtone Stompwijker vond de autochtone Stompwijker maar ouderwets, ingedut, met weinig tevreden, in zich zelf gekeerd en ga zo maar verder. Ter illustratie, tijdens een gesprek tussen gemeente en een stel allochtone Stompwijkers, meldden de laatsten: "meerdere mensen ervaren dat in Stompwijk een normaal leefklimaat ontbreekt" (p. 9).

Maar ook de gemeente liet zich niet onbetuigd! Wat te denken van de volgende observatie naar aanleiding van een discussie over de uitbreiding van het tuinbouwgebied: "Bovendien acht men een bevriezing van de tot nu toe mogelijke tuinbouwvestiging (er is reeds 35 ha gerealiseerd) niet verantwoord omdat de bestaande nederzetting te klein is om levensvatbaarheid te krijgen" (p. 22). Nederzetting! Het staat er echt! Alsof Stompwijk toendertijd een vlek in de rimboe was, bewoond met inboorlingen die in het beste geval slechts een schaamlapje droegen, alleen tot tien konden tellen en niet verder en maar drie woorden hadden voor miljoenen kleuren. Badinerend is het woord, geloof ik, dat hier van toepassing is.

Wordt vervolgd!

Geen opmerkingen: